Zaterdag 4 januari was een geslaagde dag, zowel op als naast het veld.

Voor wie het misschien gemist heeft: ieder jaar spelen we op de eerste zaterdag van het nieuwe jaar onze traditionele wedstrijden. Vroeger betekende dat: oud-Hilversum tegen oud-AAC, gevolgd door oud-Oranje tegen jong-Oranje.

Helaas heeft de bond jaren geleden een andere invulling gegeven aan de Oranje-wedstrijd, waardoor we bij Hilversum nog maar één wedstrijd overhielden. Die hebben we nog een paar jaar kunnen organiseren, maar dat werd steeds lastiger. AAC moest steeds vaker een beroep doen op buurman ASCRUM om voldoende spelers onze kant op te krijgen.

Dit jaar bleek zelfs díe combinatie niet groot genoeg om een volwaardig team op de been te brengen. We moesten dus iets anders bedenken om het nieuwe jaar op een feestelijke manier in te luiden. Iets met een stevige pot rugby en natuurlijk de kans om elkaar een hand te schudden (of dat kusje te geven waar sommigen het hele jaar naar uitkijken).

Het plan? Oud-spelers (35+) opnieuw enthousiast maken voor het spel en jonge senioren (tweedejaars senioren en tweedejaars colts), die inmiddels bij andere clubs spelen, weer laten proeven van de sfeer bij Hilversum. En dat bleek een schot in de roos: een aantal spelers heeft zich inmiddels opnieuw ingeschreven, en er zijn er nog meer die er serieus over nadenken. Maar laten we vooral de wedstrijd zelf niet vergeten.

De wedstrijd

Eerlijk is eerlijk, ik had oud-Hilversum vooraf de beste kansen gegeven. Maar ik – en velen met mij – kwamen bedrogen uit. De wedstrijd werd gespeeld in drie blokken van 20 minuten. In de eerste 20 minuten was de verwachting dat oud-Hilversum snel afstand zou nemen en de wedstrijd naar zich toe zou trekken. Dat liep anders. Ondanks een lange periode van druk op de try-lijn en een aanzienlijk fysiek overwicht, werd er simpelweg te weinig gescoord.

En in de volgende twee blokken werd het alleen maar lastiger. De jonge garde kreeg steeds meer grip op het spel en wist de oude rotten met snelheid en slim spel te verrassen. Zelfs wat klassieke, ‘ervaren’ trucjes om de jonkies uit hun spel te halen, mochten niet baten. Uiteindelijk liepen de jonge honden vrij eenvoudig naar de overwinning. Een dik verdiende winst voor coach Tim Visser, al mag iedereen daar natuurlijk zijn eigen mening over hebben.

Dit schreeuwt om een rematch. Coaches Ralf van Garderen en William van Altena hebben genoeg werk te verrichten. Misschien moeten we volgend jaar de regels wat aanpassen: oud tegen junioren of mini’s? Of misschien zelfs een damesteam erbij? Hoe dan ook, er moet toch eens gewonnen worden, buiten de derde helft om.

Tot slot, een dikke dankjewel aan alle vrijwilligers die deze dag mogelijk hebben gemaakt. Jullie inzet wordt enorm gewaardeerd en dat zal binnenkort ook nog eens extra benadrukt worden.

Groet, en ik zie jullie snel bij de komende wedstrijden. Uit of thuis!

Pieter Cornelisse

Bestuurder Sportief